Varmış ya da yokmuş, hiçbir anlamı yok
Zengin kız, fakir oğlanı seviyordu
Ömrünün her anını ona adamış
Gece gündüz onu düşünüyordu
Hayaliyle yatıyor, hayaliyle uyanıyordu
Her ne kadar kabullenmese de
Gönlü oğlanı arzuluyordu
Çünkü zengin kız oğlanı çok seviyordu…

Oğlan fakirdi ama gururlu muydu bilinmez
Yalansız bir hayat, gerçeklerdi onun gururu
Biliyordu bu sevdanın sonunu
Çünkü yüreği yıllardır zaten yanıyordu
Hayat yorgunuydu,
Sanki dünyada başka kimse yokmuş gibi
Gelen vuruyor giden vuruyordu
Oğlanın yüzü bir türlü gülmüyordu…

Gün geçtikçe ve zengin kız tanıdıkça oğlanı
Damla damla yüreğine akıyordu
Sadece zaman geçirmek için başlayan duygu
Sanki yavaş yavaş aşka dönüşüyordu
Ve artık kız korkuyordu,
Çünkü sevda nedir bilmiyordu
İçindeki ateşin adını bile koyamıyordu
Günlerce ne yapacağını düşünüp durdu
Çünkü oğlan gerçekten, masumca seviyordu…

Zengin kız, kendi sınıfına uymayan
Kendisinden ayrı bir dünyada yaşayan
Bu masum sevdanın oyuncağından
Artık kopmak istiyordu
Çünkü onun dünyası oğlanı kabul etmiyordu
Ve muhteşem finali sahneye koydu
Oğlana bir darbe de kendisi vurdu
Tüm vebali ve günahları oğlanın sırtına vurup
Kendisinden çok şey beklediğini
Boş hayallere kapıldığını
Masum sevdasına inanmadığını söylüyordu
Oğlanı yalan söylemekle itham ediyordu
Oysa oğlan riya nedir bilmiyordu
Sadece sevmek sevilmek istiyordu…

Kızın bir yanı yaralıydı
Ama kendini rahat hissediyordu
İyi yürekli zengin kız rolünü oynuyordu
Ve artık oğlan suçluydu
Fırsatı değerlendiren genç kız
Koşup gitti kendi masal dünyasına
Oğlansa hiç umursamıyordu
Çünkü daha önce de yaşamıştı
Ve bu masalın sonunu zaten biliyordu…