Kelime leşleriyle mi kandırdılar seni ?
Yoksa sana benim mi nazarım değdi
Bakışların c/ansız düşer zülüflerime de
Pul pul dökülürüm kapına
Gitme demiyorum ya da elveda
Say ki gecenin koynunda uykusuzum
Seni sayıklıyorum

..........güzel anlatımın sahibini kutlarım..............

Öylesine “Yalnızlık’lar” da;
Hayat okulunda ki sırlar,
İnsanın yüreğini,
Oradan, buradan çekiştirip, ha bire yıpratıp dururlar…
Bazen yalnızlık seni
Daha çok kimsesiz bırakıp seni uzaklara kaçar
Kendinle kalırsın baş başa gidince yalnızlığın yanından
İşte tam o zaman için alev alev ağlamaya başlar !
İçinde yaşadığın aşk mangalı dört tarafına senin közünü saçar !
Var ki öylesi yalnızlıklar,
Hepsi de aşk öksüzü yüreklerde yuva yaparlar….

En güzel okuldur kimi yalnızlıklar
Acıyı kendi içinde büyütür, eğitir ve saklar
Diplomalarını hayat okulunun nasırlı ellerinden alırlar
Aşk bazen o okuldan mezun olanlardan çok korkar
Lakin o okuldan mezun olan aşıklar,
Aşkı kendilerine meze yapıp biraz olsun rahatlarlar
Onun için hep aşk’lar
Durmadan güçlerini katlamak zorunda kalırlar
Sen hayat okulunda yalnızlık dersleri aldıkça da durmadan sana saldırırlar
Yılmamalı böyle durumlardan aşkı çok yakından tanıyanlar…

Yaşanmış karma karışık gecenizi var saymışsınız
Hayat okulunuza mis gibi bırakmışsınız
Sevdiğiniz rahat uyumasın diye
Kalbinizin kum tanecikleri arasına sır diye saklamışsınız
Demek ki siz de o hayat okullular dansınız
Yani hayat okulundan diplomalısınız ?...
Aşk da galip gelmek olacaktır öyleyse eminim ki
İLK İCRAATINIZ ???!!!....

Emek kokuyordu şiiriniz
Tebrik ederiz !!!............

"SENİ SIR DİYE SAKLADIM,kalbimdeki kum taneleri arasına...rahatça uyuyasın diye...

"İşte /
Hayat benim okulum
Bir ah bir keşke deyişim
Neden hayatına alırsın ya sonrası
Neden sonra kal diyememek gitmesine izin vermek
Gönül işi bu /
Ne üniversite ne okul okumaya benzemiyor
Çok şey öğrenmişim değişmeme sebep hayatım
Canımın acıyarak katılaşması sert kabuğuma neden..."

neden hayatımıza alırız ki,zaten gidecekleri...keşkeler...ahlar sarmalar daha sonrası bizi...neylersin ki gönül işi bu...ne okulu var ne de tahsili...hayat okulu bu...çok da tecrübeler elde ederken insanoğlu,değişiyor ister istemez herşeye karşı...Ve,canımızın acıyarak,sert kabukların altına gizliyoruz kendimizi...reflekslerimiz var hepimizin...yaşayıp da kendi mabedimizin labirentlerinde,gün ışığına çıkarmaya korktuğumuz...bazen de,inanıp...güvenip,insan zannedip,helal süt emmişe benziyor sanıp da yüreğimize sarmaladığımız yüreklerden geliyor ihanetler,sözünü yemeler...son kalemsin diye sığındıklarımız var ya...işte onlardır bizi sert kabuklarımızın ardına çekenler...ve,katılaşıyoruz artık sevmelere ve sevdalara...

"Bir defa yaşa gör, acıt , yak, yan ,kanasın sonra çık git
Kaldırdım seni dün gece koydum tozlu rafa
Üstünü kapattım kimseler görmesin, bilmesin diye
Dedim sonra kendime ah keşkeler olmasa..."

Ve,diyoruz hep sonunda,ah keşkeler olmasa hiç...acıt...yak...yan...kanasın ve sonra da çık git...sanki belediye parkı gönüller...paldır küldür gir ve çık git....ne de edepden noksan insanlar var hayatta...ellerini kollarını sallayıp da çıkıp gidiyorlar...O verdiğim sözler iki ay önceydi diyorlar...diyorlar da diyorlar...kahpe gönlün bahanesi çokça olurmuş ya...kalite meselesi bu çıkıp gitmeler...

Şairemiz...eseriniz,çokça tercüman oldu gönüllere...tamamen saf,katkısız ve duru bir hayat okulundan çıkan avazlardı mısralara düşenler...eserinizin başlığı bir şarkıda geçer ya "seni görmem imkansız/rüyalarım olmasa" veya "aşkımı sır gibi senelerce sakladım "diyen şarkı sözlerini hatırlattı...

tebriklerim,sır gibi sakladım diyen avazlara sarmaladığınız eserinizin güzelliğine, ustaca kurgusuna,yaşamın darbelerine maruz kalmış mazlumların hislerine tercüman olmanızaydı...selam ve saygılarımla...