“Son Liman !...”
Ölüme kur yapılmaktadır orada her zaman,
Var ki kimi “Son Liman..”

Bir başka şans olmaz “Son’dan” sonrasına
Yalvarsan da sen o“Son Liman’a”
Biraz daha söz hakkı versin diye sana
Verse bile zora ki de olsa vakit tamam
Artık bitmiş olur sen de son derman…

“Son liman !...”
“Adı hasret, özlem ve olarak sarıldığın liman”
Son şans için,
İçin de bulunduğun her saniye, her an
Ölümcüldür bunu bil de öyle heyecanlan ?
Dolaşsan da rıhtımları tek tek,liman liman,
İçinde ki o ölümcüllüğü eğer hep öyle taşırsan
En aydınlık limanlar bile olur sana bir zindan !...

O’nun ayağında ki “Çakıl taşları’nın”acısı henüz geçmeden
Ve o “Taşlar” dizelerinin satırlarını burkmuşsa dizlerinden
Duyuramazsın sen ahvalini artık kimselere
Yalnızlığına uğra ara sıra, tut yalnızlığının ellerinden
Unutma ki yalnızlık denen o sevgi susuzu bilinmeyen
Böylesi günler de hep seni ister senden
“Son liman da ki” yalnızlıklarla dost ol sen bazen
Aslında kovmamalıydın onu hiç mutlu olduğun günlerden…
Şimdi ise muhtaçsın yalnızlığına bak sen ?
Ta “Son liman’dan” geldin buraya kadar hiç bu sonucu istemeden…

Belki de onun için diyorsun yalnızlığına öyle erkenden
“Gel avuçlarıma” diye hemen ?
“Kayalım yıldızlara düşlerimizde” vakit varken
“Son Limanım” da ki bile bu mutsuzluğumu görmeden….

Kutlarım şiirinizi ben !
Satırlarınızın hepsi de çok içten !!!!...

Son limanımdın...son sığınağım...son kalemdin sen ama...

"Baktım öylece son kez
Sığındığım liman zaten paramparça
Gel yalnızlığım
Gel Avuçlarıma
Kayalım yıldızlara düşlerimizde..."

Son kez bakmak o limana..işte bu son kez bakmak var ya..son...son...kim koydu bu kelimeyi lugatlara...ah ki ah...son kez bakmak var ya...ne fırtınalar kopuyordu yüreğimde...ne yangınlara sarmalanmıştı duygularım...depremler sarsıyordu bitmeyecesine tüm dünyamda...hani uğurlarken sevdiklerimizi...bir hava limanında...bir otogarda..bir tren istasyonunda...ne denir...nasıl tanımlanır...dünyanın tüm kelimelerinin kifayetsiz kaldığı bir durumda olmak var ya...işte son kez baktım,son sığınağım sana...paramparça olmuş limanım sana...

gel yalnızlığım gel...gel benim gerçek sığınağım,limanım gel..sarmalanalım...geriye ne kaldı ki düşlerimizden başka...gel yalnızlığım gel...yıldızlara kayalım seninle gecelerde...

Tebriklerim,baştan sona kadar son limanı betimleyen kurgu ustalığınıza ve son limanım paramparça oldu diyenlere tercüman olmanızadır...saygılarımla...

Kitaplığımda kareli kağıtlardan yapılmış küçük gemiler var. Gidememişliklerimi sürekli anımsatan ve çekip gitmeye özendiren kağıttan gemiler... Hiçbir denize açılmışlıkları yok. Hiçbir dalga okşamadı henüz. Hiç tanışmadılar rüzgarla. Limana çekilmiş ve yıllarca orada unutulmuş gibi duruyorlar öylece. Ve insana unutulmuşlarını anımsatıyorlar ısrarla. ayrıca bitirıyor beni bu şarkıların süper