1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1235
Okunma
Şimdi okşuyor rüzgar saçlarını gecenin,
Ben kuytu köşelerde yudumlarken acıyı,
Bir an çözemediğim efsunlu bilmecenin,
Yıllarca taşımışım gönlümde bu sancıyı.
Gecenin karasına varlığım bürünürken,
Belki bir adım daha atamam yorulurum.
Mehtabın gölgesinde bedenim sürünürken,
Bir el tutar elimden o zaman doğrulurum....
Sırtımdadır geçmişin kanayan gül yarası,
Çınlasın kulağımda çığlığı sessizliğin.
Yalnızlık diz boyuysa umut yer-gök arası,
Şahididir serçeler şimdi kimsesizliğin.
Gün gelir bu acıyla savrulurum bir çöle,
Sen yine anlamazsın yarasını kuşların.
Bülbülün çilesini git yine sor bir güle,
Sen henüz yürümedin bağrında yokuşların.
-fakir
01.06.14
Cevap Yaz