İnsan neden durur da aldanır şu dünyaya?
Mutlu olmak ve gülmek sözde çok zor öyle ya...
Ömür kısacık cümle,anlaşılmaz bir rüya,
Yorulmuşum omzumda hayatın acı yükü,
Büyütmedim gözümde ne malı ne de mülkü.

Hayatta ne gördümse aldım hepsinden hisse,
Kulak verdim gaibten gelen o kutlu sese,
Berhavaysa uğruna,ağladığım bir hiçse.
Size şu yalan dünya bırakın kalsın derim,
Hakikat şerbetini zehir olsa içerim.

Ne garib dünyadır ki,kimi toktur kimi aç,
Acı sözler yiyene asla bulunmaz ilaç,
Acizin sırtındadır daim zehirli kırbaç.
Size ’vefasız dünya’ bırakın der geçerim,
Bu ölümlü alemde sonsuzluğu seçerim.

Ağlasam boş sızlasam fayda vermez ki heyhat !
Meçhul bir düş içine,böyle kurulmuş hayat.
Gönüller kırık,dostlar hem vefasız hem bayat.
Herşeyin hayırlısı ,sebat edelim derim,
Üzülmesin yürekler,şüphesiz Allah Kerim.
-fakiR