aynı göğün açıklarına
uzak birer kayık olup dağılmışız
mavi suların derinleri anlamaz bizi
dağlar susar yalnızlığımıza
bir deli özlemdir ayaklarımızda üşür
bir deli hasrettir ellerimizde acır
düşlerin yalancı gerçeğinde
hiç hesapsız buluşur ruhlarımız
kavuşmanın yaralı sesinden
yağan yağmurlu kuş cıvıltıları toplar gözlerimiz
uzaktan yakına yakından uzağa
bir kapalı yol hikayesidir aşk dediğimiz
uzakları yakın eden asfaltlar
sana gelişime engel değildir sevgili
sen aşkın ta kendisi hikayemin tek kahramanı
özlüyorum seni toprağın suya hasretliği gibi
sessiz çığlıklarım sana duy beni
seni sensizlikle aldatmaktan yoruldum
içimde senden bir ben var
sana hasret özleyen küçücük yüreğiyle
sevgine sana doymayan ben var içimde
ay bu gece denizi öperken
ben yine senli düşlerdeyim
aynı rüyaya dalsak sevdiğim
bu şehir çok soğuk ve gri
güneşim ol ısıt yüreğimi renklendir hayatımı
yıldızım ol gecelerimi aydınlat
gecenin hüznü çöktü yine içime
sana geliş yollarım yine kapandı
bugün de bitiyor yüreğim faili meçhul
uykusuz sabahlara düşüyor yine...
SELDA YILMAZ