’’Yarama sardığım peygamber çiçeği’’ kokusu gibi senin sevgin Anne;
...
Anne söylesene;
Hangi merhemi sürsem geçer ki yüreğimin yar’ası.
Ne gidenlerin sızısı azalıyor,
Nede kalanların hasreti,
Yaralı bir serçe gibi çırpınırken metruk örenlerde,
...
Anne boş versene sen!
Kim karşılık beklemeden sever ki sen gibi...
...
Babam gideli zaten bir hoşum,
İçli bir melodi duysam,
Yüreğime bir söz değse sarhoşum.
Bir doldum,pir doldum ki sorma!
Ne içimin yangının söndürecek,
Nede göz pınarlarımı dindirecek biri kaldı.
Sadece bir kaldı,
Adı sen Anne.
...
Ateşte yakmıyor artık düştüğü yeri.
Dert dahletmiyor,
bedenim bile küsmüş...
İçmiyor artık döktüğü teri.
...
Olurda okurlarsa sana bu yazdıklarımı,
Üzülme emi...
Elleri nasır,ayakları nasır,
Yüreği pamuk Annem.
Ne yaşadığım hayattan şikayetim,
Nede yaşayamadığımdan.
Nasılsa bitecekse çekilen çile.
Vardığım da menzile...
...
Şimdi kokusu geliyor bak ıtır ıtır...
Peygamber çiçeklerinin çook ötelerden,
Yüreğime ektiğin sevgi tohumlar yeşeriyor gözelerden.
Ahh birde Babam olsaydı demi Anne.
Öperdi gözlerimden.

yunus ça./