Güzelce Kız! Dayanılmaz güzel, gönüller çeler
Yüzün nurunda ışıldar bakış yürekler deler
Gözünde sürmesi kaşlar keman, narin ellerin
Sarayda kral kızıdır pek de incedir bellerin

Yaşamda derdi güzellik, bakan yüze sarsılır
Nahoş durumda kalır en yiğit bile çarpılır
Narında aşkla yananlar, yürekte durmaz figan
Işık hızıyla düşen yıldırım olurmuş tufan

Çözüm bulun dedi kral tez zamanda böyle emir
Elinde bir peçe tek kurtuluş budur der vezir
Hemen takar peçe saklandı çehre buymuş çözüm
Yaşar sarayda lakin yok huzur verilmiş hüküm

Güzelce Kız sıkılır böyle bir hayattan ne gam
Saray ve bahçede geçmez zaman nasıl bir yaşam
Yaşanmıyor baba yalnız diyor, düğün ne zaman
Ve bekliyor cevabın ah güzelce kız pek yaman

Duyar bu serzenişi kral, hemen yazar bir fetva
Vakit tamam kıza kuracağım hemen bir yuva
Kızın güzelliğinin karşısında durana “düğün”
Haber salın damadım beklerim, yakar bir tütün

Haber yayıldı hemen, duyan yiğitler gelir
Gelense serseme benzer, söner bakış körelir
Zaman geçer çoğu titrer düşer kalır böyle hal
Güzelliğin dayanılmaz terk eder anında mahal

Umutla bekleniyorken göründü bir genç yiğit
Fakir dökük kıyafetler fakat değildi basit
Durur tutar peçeden, izninizle derken vakur
Zaman susar! Ve çeker hızla yükselirken buhur

Karardı gök! Bu duman, sis görünmüyor nerdeler
Amasya şehri alevlendi, sanki mahşerdeler
Kömürleşen iki genç yerde ah! Nasıl bir acı
Yakışmayan bu ölüm şehirde elbet sancı

Ne fayda saltanatım, gitti gül kızım der baba
Gözünde yaş sele döndü onunla ağlar oba
Konuldular Kaya Mezar denen yeşillik yere
Ve savrulan külü aşkın yapıştı her ciğere

Geçer zaman unutulmaz bu sevda herkes duyar
Güzelce Kız adı bir efsane olur hep yaşar
Güneş doğar kabirin taşlarında parlar kaya
Ve Aynalı Mağara oldu aşka elbet maya

Güzelce kız buluşur sevdiğiyle vuslat budur
Şehirde efsanedir sevda tüm hakikat budur
Yaşar diyor bize sizden kalan büyük sevginiz
Ve türkülerle şiirlerle hep yaşar ezginiz

Mefâ’ilün / fe’ilâtün / mefâ’ilün / fa’ilün