Harika mesajlar vermişsiniz, harikulade güzel ve anlamlı bu şiirinide de değerli şair sayın Yaşar
Kendilerini köleliğe adamış insanlardır toplumların huzur ve mutluluğunu yokedenler. Her zulmun, her baskı ve zorlamanın, ezilmişliğin ve düşkünlüğün seyircisidir bu insanlar. Toplumlara yapılan her kötülüğün, acı kıyımların odağında hep bunlar vardır. Korkaklıklarının, idraksizliklerinin başarısızlıklarının kusur ve kabahatini kadere bağlarlar, kaderle yatar kaderla kalkarlar tıpkı bir yabani ot gibi. Vakti gelince de kuruyup havaya savrulurlar. Ama eğemenlere, gizli amaçları olanlara verdikleri destekler, hainlik, yandaşlık ve yalakalıkları, geride bıraktuıklarının yıllarca başını ağrıtır, hatta toplumsal çöküşlerin, özgürlük ve mutlulukların yokedilişinin en belirgin sebep ve nedeni olur.
Ağaç katliamları gibi insan katliamı yapılır, güzel olan, her işe yarayan her oluşum, yerle bir edilirken, kılları kıpırdamaz, kader mevhumuna sığınan, aslında sadece çıkarını, kendi reahatını düşünenlerin.
Bu değildir insanın gitmesi, bellemesi ve önermesi gereken yol. Laik düşünceli çağdaş, insansever, doğasever, insan olmaktır esas olan. Yaşamın ana manifestosudur bu. Doğruyu, gerçeği, güzeli ve harikulade aydınlıkları bulmak zorundadır insan. Bunun için de akıllı olmak, cesur olmak, aşk ve sevgi ehli olmaktır, düzeyli her insanın amacı. Hiç bir insan köle ve başkalarının tayin ettiği kaderle doğmaz. İnsanı akıllı ve cesur yetiştirmek, onu mütekamil varlık haline getirmek çevresinin, onu geliştirip kollamak zorunda olan, ebeveynlerin ve yöneticilerinin mutlak görevidir.

İnsan, yetki verdiklerinden, ebeveynlerinden ısrarla bunu isteyip almak zorundadır. Çünkü bu mütekamil başarılı, etkin ve yetkin insan olmanın tek yoludur. Bu gün hepimizde, belki de tüm insanlıktan esirgenen budur.

Çokça, esenlik ve mutlulşuk dileklerimler kutluyorum, değereli dost Sündüz yaşar şairişm sizi. Kemal Polat

Çifte tuzaklar kurulmuştu körpecik beyinlere… Zihinlerde çakan zerre kadar ışık hüzmesi dahi karanlık tuzaklarda sinsice, hunharca, bir bir yok edildi. Azgınca tecavüze uğrayan gencecik dimağlar ile gerçekler arasına kapkara kalın duvarlar çekildi. Ve insanlar kör edildi; haksızlığa, zulme, sömürüye, uysallığa, itaatkârlığa razı edildi. Uysal köleler sürüsü yaratıldı, dört bir taraftan.

Bu sürünün içinden cellâtlar çıktı; kendi türünü yok etmeye acıkmış işkenceciler, kan emici sömürücüler türedi her yandan. Kapkara giysiler içinde cennetler vaat edenler, yığınları yığınlara kırdırdılar, kirli emellerine ulaşmak için her yolu mubah bildiler.

Mazlum, mağdur pozlarına girdiler. Kuzu postuna büründüler. Suyun başını ele geçirdiler. Kendilerine biat etmeyenlere karşı topyekun saldırıya geçtiler. Kan bürümüş gözleriyle doğayı ve onun en güzel parçası olan insanı iğrenç kâr hırslarına kurban ettiler.

Ama ışıktı bu; en karanlık eller bile onu büsbütün yok edemezdi. Bir yolunu bulup karanlığı delerdi. Öyle de oldu. Işık maviliklere doludizgin yol aldı. Çoğaldı.

Şimdi karanlığın sonu daha yakın. Işıklar maviliklere koştukça göz kamaştırıyor. Göğe ulaşan her kıvılcım karanlığın saltanatında patlıyor, şahdamarını çatırdatıyor. Mavi günler daha yakın.

Mavi günlerin habercisi olan Mavi Şaire Sündüz de bedenine, sağlığına yönelmiş tehditleri tek tek alt ederek mavilere yapılan soylu yolculukta bizi de arkasından sürüklüyor. Tebrik, selam ve sevgilerimle.