Leylim
Ferhad şirin için dağları delmiş
Ben senin için gamdan dağlar kurdum
Tepe noktası hüzün olan
Manzarası kan nehirleri olan
Ferhadın sade adı vardır
Leylim
Ben kaç bahar bekledim seni
Bir serçenin titrekliğinde
Sıcak ve umarsız
Eksik ve duyarsız nefesinde.
Leyla fehad için dağları delmiş
Ben senin için gamdan dağlar kurdum
Yüreği oyuk oyuk delinmiş bir saz olan
Ben kaç sonbahar bekledim seni
Ağaçlar yüzünü
Şairler hüznünü dökerken
Katranını akıtırken gece
Göğün göğsüne
Ve boşaltırken gemiler hüzünlerini limanlara
Ben kaç bahar bekledim seni leylim
Ben ne yazlar bekledim seni
Sen gelmedin
Ben ölmedim.
Nasıl koparsa bir çiçek dalından
Nasıl düşerse bir yaprak yere.
Aynen öyle.
Hani dökülür ya sonbaharda yaprak
Ayrılır ya dalla yaprak
Yaprak dala olan sevdasından
Ayrılmaz ya dizinin dibinden
Hain bir rüzğar alır götütürde yaprağı
Zaman geçer
Bahar gelir
AÇAR YA DALDA YAPRAK
Unutur da dal yaprağı
Olan yaprağa olur
Aynen öyle