Tarihden daha çok cezvediyor beni saçların
Düşünce gölgesine saçların ellerimin
Şehirde bir insan boyunda aynalar kırılıyor.
Sen topraktansın toprak senden değil
Zaten başımız da sonumuz da topraktan değil mi ?
Bütün ağaçlar aynı topraktan değil mi ?
Sen şimdi yeşil tabiaatın sancılı gövdesinde
Binlerce yıllık tarihlerden gelmiş gibisin
İçin örümcek ve küf tutmuş
Yüzün unutulmaya yüz tutmuş
Her bakış bir nakış sende
Eski ve ağarmış bir tablo gibi
Unutulmaya ama unutturmamaya yüz tutmuşsun.
Sen şimdi hiç yağmayan bir bulut gibi
Tüm söyleceklerini göğün
Hayat pompalayan göğsünde biriktirmişin.
Sen şimdi bir şiirden daha güzelsin
Bir satırdan daha keskin
Bir çocugun düşlerinden daha enginsin.
Su kadar şeffafsın, toprak kadar gerçek
Alın teriyle kazanılmış ekmek kadar helalsın.
Tarihin gözlersin sen şu delik deşik surlarda
Sevdan şu başımın belası
Ne zaman gülse gözünün elası
Okunur bu adamın selası.
Sevdan bu adamın başının belası.