1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
925
Okunma
Ömrümün ders araları
Acıyı teneffüs ettiğim zamanlardır.
Dünya acısını
Süpürdüğü zaman
Bulutlar karadır.
Yağmur, tanrının zulmüdür
İnsanlarına.
Toprağın bereketi
Diriliş zamanlarıdır.
Yüzümü, sahil şeridi boyunca
Kuşatan sakallarım
Kirlenmiş kıyılarıdır coğrayafımızın.
En verimli zamanlarında
Yüzümün
Kar yağsın istedim sakallarıma.
Ömrümü bir dilim ekmek gibi kesip
Önüne bırakıyorum
Zincirlerinden boşanan yağmur
Kafatasımdaki eğemenliğe son veriyor.
Deve hörgücü
Kaplumbağa kabuğu gibi
Sırtında taşıyor insan ölümünü
Hey tanrım
Gün öldüğünde nereye gömülür
Gün öldüğünde sakallarıma gömülür
Dünya, sevdiğin yer kadardır
Ömrümün ders araları
Acıyı teneffüs ettiğim saatlerdir.
Sakallarım kirletilmiş sakallarım
Manifestosudur üzerine çığ
Düşmüş ömrümün.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz