Herşey biter, benimle ben kalırım.
Yorgun beyin ne bugünü düşünür ne gelmemiş yarını.
Son nefesle bitse keşke şu hayat talimi.
Konu insansa hepimiz yanıldığımız kadar alimiz.
Belirleyense talihi, sahip olduğun güzel insan sayısı.
Onların yokluğunda piranalarla kaç gün kaç saat kalırsın?
Zayıfsın sahip olmadığından öte; olduklarından ötürü.
Çünkü her iyi niyet nihayetinde bir gerçeği götürür.
Bundan dolayı kötürüm olmuştu güvenin.
Çünkü kurda kuzuyu yoldaş ettin her gelene güvenip.
Tabiki buna gönül de gücenir; kapısını kapatır.
Sütten ağzı yananda inan aynısını yapardı.

Ben kalırım, ve biliyosun ki hep yalınım.
Bu ulaştığım tepenin sadece ilk adımı.
Uzak olduğun doğruluğa nefesin kadar yakınım.
Yalanı kabul ederek başla; senin için bu ilk yatırım.
Yakıtı tükenmez bi taşıttır yalan treni.
Hatta öyle ki inen olmaz ve bitmez bineni.
Sınırsız bi kapasiteye sahiptir içeri.
Bitti sanarken bir yenisiyle diyeceksin yine mi.
Sabrım her saniye incelir ama kopmayan bi iptir.
Daha geçen gün test ettin sende bilirsin.
Fakat hazıra dağ dayanmaz harcarsan bilinçsiz.
Bana karşı o kadar oynadınki bu bitmeyeni bitirdin.

Hayaller bi kenara ortaya gerçeği koyalım.
Çünkü hayallerle her rengi toz pembe boyarız.
Biliyorum insanlar için attığım her adım zoradır.
Peki herkesi geçip yalnız yaşamak mı kolayı?
Olmayanla olanı karıştırır oldu kafam.
Bu yüzden acıyorum kuru yanında yanan yaşa.
Zamanla dolup taştı, boyun büktü başak.
Sen takılma senin tahtın hep ayrıydı paşam.
Zamlıydı yaşam, hergün artmakta herşey.
Tebessüm eden tebessümden kahkahaya geçer.
Hüzünle başlayan güne ağlamaklı gece.
Haykırışlar kaideyi bozar, alır yerini sessiz bi keder.
Verecek şeyin kalmasa bile yarınlara keser makbuzu.
Gelmemiş yarının faydası yok güvenme bak kuzum.
Yalanlar mahseninde doğruların mapustur.
Sanarsınki bu, yedi milyarda sade sana mahsustur.