Gönlümün sazakları tarumar etmiş aklı
Çamura düşen ele uzanmaz o da haklı
Doldurmuştu sadağı oklarla gizli saklı
Sunası da vuruldu göle düştü ölmedi
Miadı çoktan dolan sevgiyi de almadı..




Saçımdaydı kınası belik belik dizilen
Hasretin gecesidir perçemimden süzülen
Görmedim uzun zaman yüreğimdir ezilen
Ne yapsam hasta oldu o yar derman salmadı
Aklı başka dilberde bana yoldaş olmadı..




Yalnız sensin dedi dil şalvar belde durmadı
Kaytan bıyıklarını bir tek bana burmadı
Bu gönül onu sevdi değer verip sarmadı
Ayrılık türküsünü edebinde çalmadı
Kaybolan bir ömürdü artık hükmü kalmadı




Kurda kuzu beleyip dağ başına çıkıp da
Nehirleri de yudum kirlerine bakıp da
Sonunda derdi buldum deli gönle akıp da
Baştan bozuk ağzını mendiliyle silmedi
Aç kaldı bu gönülde ekmeğini bölmedi.



Ayvazım DENİZ