ellerim gözlerin olsun, yüreğin hislerim
öyle sev beni...


sözlerinden heceler seçtim içime, öldürür gibi bir hikayeyi
günahını güzlere saklamış bir yaz günaydını kadar eksik sabahlarda.


dünyanın dönüşünü armağan ettiğim sabahtı sana,
dönmeyişimi kabullenesin diyeydi belki tüm gereksiz vedalarım.
sana senden nefret ettiğimi söylemek dilimi yakmak gibi olurdu
bu yüzden hiç söyleyemedim.
böyle bir yalan için l/imanını terk edemedi gemilerim.


ellerini düşündüm, düş kadar yakındı hislerime
gerçek kadar uzaktı
ama yalanlar bazen güzeldi bazı gerçeklerden.
aldım ellerini, avuçlarıma gömdüm bencilliğimden
kimse bulamasın istedim şiir kokulu ellerini.
kimse dokunamasın, hissedemesin yazdığın kelimeleri.


gözümdeki su(r)ları yıkarak, yakarak yeni tebessümler topladım gelişine
sözlerinden ayrılığı eledim bir göçmen kuşun
bekledim, her gitmek gelmemek değildir diye...


sesimden köprüler kur istedim sesine
vur istedim üzerindeki yalan kelimeleri
dur sonsuza dek, suskunluğumu biriktirdiğim bekleyişlerimde
sesini ada bana, bana sesini ver, sen olsun dilim
seni konuşsun içim.


kelimelerinde çünkü hayat vardı senin
içinden yolculuklar geçerdi, seni yol seçerdi kendine bir ah
yaz hevesi, bahar sevinci, çilek kokusu öyle
sahi sen mevsimleri mi saklamıştın kelimelerine


seslendiğim sesin başka birine seslenmesi kabusuyla seslendim sana,

günaydınını saklamış mıydın günahsız yanına yine o sabah
hayallerimdeki ruhun dudaklarında yatıya kalan adam,
çilek kokusunu unut, burada mevsimler siyah.


bağışla beni yine de
tüm saçma serzenişlerim, küslüklerim, hiçliğim için.
ben senin içini içimle sevdim...





Büşra Topbaşlı