hayrettin taylan



gülücüğünden yeşermiş umutların meyve haliyim
vakte hazırlanan içsel depremin uyanış duruşuyum
şirke bulaşmış yurdumun diriliş güftesinde sesleniş güncesiyim
ana’dolu yüreğinde geleceğe iç çocuklar ısmarlayan algılar aziziyim
muştuluğun posterinde permalarına takılı aklın ereneyim
hesap gününe yakın, yakınlığına bakilik sırrıyım
ötekileşen insanlığın kıyısından berilerine gelen güzellik sınırıyım
farkındalığın sözcüksüz yüzünde, gülüşüne metelik atan asrın adılıyım
bu yüzden kutsi güvercinlerini uçur yüreğimden
bu yüzden mistik bir tayfanın seyrine sal beni


senin yerini tutan her ismin içinde eridi içim,
uyandım ki nitel umutların uğuru uçuyor
uyandım ki tiz bir ufuğun utkun dili yanıyor
uyandım ki töz bir umurun ilgin duruşu akıyor
uyandım ki bilindik bir yerdeyim, kalbimle kalbinde



nikah tazeleyen hasretin bitmeyen sonuna eklendi ecrim
hükmünü verdiğin gerçeğin sönmeyen şulesine eklendi fecrim
sırrını serdiğin vakilerin ruznamesinde yanıyor mecram
bir başkası gibiydim, nefsime yenilmişliğe çentik atıyordu hasrım
gitmeye sarmaşık anlar gibi, kalmaşlığa sakilik bağıydı sabrım
gül cemalinin okunduğu beklentiler kentinin bakilik çağıydı hicrim
huzurun hasadında sevi dimağını seren ruh çiftçiliğinin aşinasıyım
keyfin dönencesinde bana dönmeyen saatinin çalmayan zamanıyım

seni özleme arafesindeyim
bayramlık duygularımı giymiş bir çocuk gibi kapına geldim.
harçlık istedim kadınsal düşlerinden, ruhsal ışıltılarından.
t’adının son şekerinden bir şirin’lik istedim kerem kalsın ömrüm
hayalden tatlılar sundun.
bağrı yanıklığımın kadayıfını tel tel sevginle sundun.
sarmaların vardı, sarılmalarından sonra düşlerime kadar doymak için
varlığın zaten bayramdı
her gün bayram gibi sende olan aşka çocuk, sevmeye kocamandım