KÖYÜ KUŞATAN ZAMAN

Köyden başka görmemiş ne kasaba ne şehir
Sürülerin peşinde bir küçük çobandım ben.
Kaval sesiyle inler; yayla, ova, dağ, bayır
Kırlar, meralar şölen, dönen rüzgârgülü şen
Masmavi türkülerle, ben dağlar kızı Gülşen.

Her sabah çan sesiyle haydi kuzu peşine
Bazen yonca biçmeye, bazen de ev işine
İş esnası; pür dikkat okul zili sesine
Yaşam demi karışır öğrenci neşesine.
İpek kozada umut; öğrenime gül desen.

Saf süt, peynir, hormonsuz tavuk ve hayvansal et
Hile katılmamış yağ, salçayla üstün lezzet
Mevsimsel sebzelerle, otlarla yöresel tat.
Köy deyip de geçmeyin, doğal gıdaya rağbet.
Emek, toprak, üretim böylece sürer düzen.

Alın terin değmişse, aşkla döşenir toprak
Emek verdiğin her şey, sana güldeste kucak
Tatilde çoluk çocuk, başlar tarlada orak
Yulaf, arpa buğdayla, coşar harmanda başak
Kış için aşlık, mahsul; hayvanlara bol saman.

Hububatın ardından; eylülde başlar bozum
Köfünlerle taşınır, kurur sergide üzüm.
Ezilir üzüm, akar şıra kaynar pekmezim
Tatlı sucuk, köfterler; ıtır kokar palûzem.
Yiyeceğin dışında, bir gelir sağlar satan.

Köyde her seher vakti kuşların sevişmesi
Gün doğar, güller açar, bitmez bülbül neşesi
Kızlar, delikanlılar mest olur köy çeşmesi.
Bir pastoral şiirdir gönüllerin coşması.
Yaşamayı bilince köyden vazgeçmez insan.

Yemyeşil bir cennettir kalbimizde köyümüz
Şehir bir çıkmaz sokak, örselenir huyumuz
Doysak da, geçinsek de, ürese de soyumuz
Ne kentliyiz, ne köylü, bu bizim hikâyemiz.
Yaşamın balözüdür, köyü kuşatan zaman.


GÜLŞEN ŞENDERİN