istediğimiz gibi bayramını kutluyoruz ölülerimizin
isimlerini değiştiriyoruz
isimlerini değiştirttiriyorlar bize
felaketlere; soma ekliyorlar
sonra gözlerimizi kamaştırıyoruz
gözlerimizi karıştıyorlar bizim
gözlerimiz hep geriye dönüyor
geriye
daha da geriye dönüyoruz
madene iniyoruz
en derin yaralarımıza
ocağın derinliklerine
buraya kapatıyorlar bizi
sıkıştığında her şehre bir metan düşüyor
metan diyorlar; metanetlikten türemiyor o
kalbi delip geçen bir metandan bahsediyorlar
zonguldak’ta gülüşlerimizi çalıyorlar bizim
kozlu’da, sorgun’da, küre de...
olasılar değişmiyor oysa
sis; çığlıkları geciktiriyor biraz



unuttuğumuz şehirleri değiştiriyoruz
şehirleri değiştirttiriyorlar bize
gözlerimize; soma ekliyorlar
sonra gözlerimizi kamaştırıyoruz
gözlerimiz hep çoğalarak ölüyor
daha da çoğalarak ölüyoruz
toprağa iniyoruz
en derin acılarımıza
cennetin derinliklerine
buraya kapatıyorlar bizi



... yüzümüzü madene çevirdiğimizde başlıyor
ölümün daveti azrail’in
yüzümüzü karanlığa çevirdiğimizde...

..
17 Mayıs 2014
İstanbul