- Fakat lütfen, biraz da denizi düşünün bayım. Denizin kıyısındaki çukura düşüp, martıların kanatlarına çıkmaya çalışan ve kendisini bir su damlası gibi algılayan insanları düşünün, lütfen.

Dalgaların gidişiyle ve her gelişinde yumuşak dengeler kurulduğunu sanan insanlar, tam bir mahşer yerinin alkışları gibi bayım. Evet.

Fakat lütfen, biraz da martıları düşünün.
Martılar söylediği şarkıyı çoktan unutmuş olmalı. Unutmak; unutmak, hiç kolay olmasa gerek bayım.


...






insanlar uzaklaştı
sabahlar uzaklaştı
bütün kuşlar bulutların üstünde
azalanda acılaştı, dinen ateş de
istanbul’da tükendi, düşler de
düştükçe kıyamet toplandı
geçmişte bitti, gelecek de
ne kadın komşumdu, ne kapısını açtığım bir ev
ne şehvet kaldı içimde, ne yağan gökyüzü
bütün rakılar nabzımda saklıyken
gözlerim de bitti, sözlerim de
,
ey beni içen rüzgarın kalbi
ey yalınayak ihtimaller
ey giden ayaklar
deniz de vuruldu, dalgalar da
yakamozlar eridi...
,
gemiler uzaklaştı
gemiler ve adalar uzaklaştı
şehirler de küllendi, martılar da
son gemi gittiğinde
son siren çaldığında



2014 ocak/İstanbul





fotoğraf: KadriKarahan