Kara bir kuyu açıp kim girecek dediler
Bir lokma ekmek için çoğu gönüllü oldu
Bu talihsiz kararı canıyla ödediler
Geçim derdiyle yanan gözlere toprak doldu
Yetimler ortalıkta ağlıyor can dayanmaz
Baba uyan dedikçe o babalar uyanmaz.



Bazen olan her şeye hayat deyip geçeriz
Suçu yüklemek kolay kaderleriydi deyip
Kim bilir kaç masumun kanlarını içeriz
İş buldun sevin deriz şikayet etme ayıp
Tedbir almak masraflı çalış deriz kızana
Hatta dayak atarız bu nizamı bozana.



Bazıları eğlence peşinde dolanırken
Büyükler ahkam kesip düşerler oy peşine
Manisa da akan kan damar da bulanırken
Böylesi rahatlığın rastlanmaz bir eşine
Ateş düştüğü yeri kavurur yanan bilir
Yapacak bir şey yoktur yalnız dua edilir.



Hesap sormak istesek hata çoktu denilse
Elden gelen yapıldı kaza denir olaya
Yedek trafo nerde neden yoktu denilse
Konuyu değiştirip kaçarlar en kolaya
Yardım yolladık diye üç beş çadır kurarlar
Onca yetim yüreği acınası vururlar.



Ağla sen ey yetimim elin bağrında ağla
Büyüyünce seni de sokacağız madene
Başka imkanın var mı korkma gözünü bağla
Rahatlık bu dünya da kula kulluk edene
Sen alnının teriyle çalış öğün yetimim
Giden onca babaya yürek dövün yetimim.



Semaya yükselirken dualar öbek öbek
Cennetten gülümsüyor kara yüzlü adamlar
Onca ananın bağrı acı dövülen dibek
Kadınların gözünden kara elmaslar damlar
Silsem ele bulaşır çaresizliğin kanı
Hangi kuvvet getirir yok olan onca canı.



Ayvazım DENİZ