yağan her yağmur damlası
düşerken camı kırık pencereme
hatırlatır attığın kahkahaları
kulaklarımda çınlar içime işlerdi sesin

yaşananlar bir rüya gibi bitti
hiç yaşanmamış sanki
hangi ateş beni daha fazla yakar ki
tek kişilik yüreğim başka kimse olmaz ki

kopsa da içimde isyan fırtınaları
unutmak mümkün mü yaşananları
unutulmuyor kırgınlıklar
acıtıyor içimi vurduğun prangalar

tadı yok günü birlik aşkların
geçse de günün
kesmiyor artık belli belirsiz dokunuşlar
saçak altında iç çekişler

söz geçmez biliyorum yüreğime
sevgim gibi seni de gömdüm en derine
tesellin olacak bakmak resmime
canlandıracaksın sadece hayallerinde

yargısız infaz ettin hiç düşünmeden
kırmışsın kalemi vakit geçirmeden
bir söz hakkı verseydin ne olurdu
işte o zaman taşlar yerine otururdu

aşkımın bedelini seni yitirmekle ödedim
boğulacaksın gözyaşlarında sen de
arındım günahlarımdan sayende
seni çok sevdim sen bilmesen de

hadi çık artık kabuğundan
aç gözünü ve gör gerçekleri
uyan artık yattığın kış uykusundan
seninde anlatacak bir masalın olsun...



Refik
11.05.2014
İstanbul