Ne olur yorma beni
Bu akşam
Sorma efkârımı
Düş iki yakamdan izmir

Alacağım varken
Bırakmışım hakkımı dar sokaklarında
Bir inat uğruna
Vazgeçmişim körfezinin mavisinden
Hasret kalmışım deli poyrazına

Yürekten ah dedikçe
Sayfalara sığmaz olmuş keder
Uzaklaşınca senden İzmir
Şarkılarda yaşamışım hazanı
Kaçmak ve saklanmak yazılmış kaderime
Nefes nefese kalmışım köşe başında
Bu yüzden hep ürkek ’’ sen’’ yanım

Gelişine sevindirmeden
Sözlerinle vurmuş beklenen

Tadı kaçmış muhabbetin
Duvarlar soğumuş
Matem kokmuş ev

Tek söz demeden
Ellerimle kurduğum
Bereketli soframı bırakmışım

Bozulmuş ahenk

Kapılar sürgülü kalmış
Sis kaplamış karşı dağları
Uyandırılmışım
Daldığım rüyadan
Sönmüş elimde ki mum
Vade dolmuş
Kalabalık şehirde
İki kişilik ayrılık yaşanmış
Tek şahidi yok

Benden habersiz
Gönlümün ortasına
Kurmuşlar darağacını
Kırılmış kalem
Kopmuş yüreğimin askısı

İzmir
Özlediğim yok ya içinde
Bu saatten sonra
Hiç bir şey için acele edesim yok



Deniz Derya Giritli