Gönlümün bahçesinden bir rüzgar geldi geçti
Sam rüzgarıydı adı ısıttı ilikleri
Saçlarıma bulaşan ayrılıkları biçti
Üstüne yerleştirdi mis dolu belikleri
Bir çocuk hevesiyle hüzünleri bıraktım
Uçuşan eteğimle kanatlanmış burak’tım.



Dedim götür beni de esip göçtüğün yere
Hüsnü bali göreyim karayı sıyırarak
Ruhum cengi bıraksın hayatında bir kere
Mutsuzluğu sil benden şu gönlü kayırarak
Doğmamış umutları içimde taşıyorum
Gelecek bahar için bu kışı yaşıyorum



Eskileri gömerken geçmişin mezarına
İndirdim duvarda ki gölgeli resimleri
İnandım bir kez daha kötü göz nazarına
İçimde gizliyorum nazenin isimleri
Tutundum rüzgarımın sıcacık nefesine
Gönlüm rıza gösterdi girmeye kafesine



Buğuluydu gözlerim zemheri yemiş gibi
Bir buseden imtina çatlamış dudaklarım
Duygular gün görmeden erken büyüyen sabi
Elde kına sanırsın yakılan adaklarım
İzi kaldı yürekte yıkadıkça gitmedi
Gözümde yağmur oldu yaz günün de bitmedi.



Bahtımın rüzgarıyla sürüklenirken şimdi
Geçmişimden geriye ne var ne yok bıraktım
Zaten yaşanan anlar kesik, dilim dilimdi
Avundum sevilerle gerçek aşka ıraktım
Sonunda hezeyanlar içimde durulurken
Yüzümde güller açtı sevdaya vurulurken.



Ayvazım DENİZ