Çok yoruldum...

Uzun ve erdemli;
bir yolun yürüyüşüydü,
yoran...

Doğru başlayıp, dürüst sürdürülmüş.
İnsanca hataları olan bir sevgi gerçeğinin
uzun yoluydu yürüdüğüm..
Kirletmeden ve kirlenmeden.
Ezmeden, ezilmeden,
temize havale bir bitirişle...

Yani yenilmiş oluyorum !..
Kutlu olsun...

İnsan çokların birliği..
Aşksa yokların !
Var olan,işte
bu mücbir sebeble;var insanda...
Hayatta, zıtların birliği olunca,
haliyle; yok olan da, yok insanda..

N’etsek ve neylesek;
doğruya yanlış,
yanlışa da doğru yakışmaz..
Bu nedenle
bir kırgınlık ya da Kızgınlıkta yok.
Zaten böyle bir hak filan da yok !
Kırgınlık ve kızgınlığımız,
kendimizden başkaya kimseye değil !..

Demiştim ya,
yenilmiş oluyorum !..
Kutlu olsun...

Ki ben, yenilgilere aşinayım genellikle...
Ders çıkırılan,
gelecek zaferlere,
dair dersler çıkarılan ama...
O türe dahil yenilgilerin.
Ve: Zaferlerim pirustur benim,
pünik değil, yıpratıcıdir,
imha savaşlarıncadır !
Yeneni ve yenileni,
uzun sonralar belli..
veyahut belirsiz !

Neyse...
Uzun yürüyüşüm bitti..
Üzülmüyorum !
Çünkü bilirim ki; yasadır..
aşkta bile yasadır hatta,
herşey başlar, bir şeyler olur ve biter..
ki insan; ikisi arasını doldurmak,
anlamında,
sevgiyi aklı, acıyı da; kalbiyle,
yaşamayı bilirse:
Anlamsızlık, anlatamamazlıktan,
fazla değildir...
Yani Karmaşa içindeliğin
ama anlamlı bir hedefe giden,
bir anlamsızlığın halidir bu !

Biliyorum geçer..
Çünkü:
Adam gibi, sadıkca sevgiler
geçicidir, genellikle !
Sadakat dahi tahammül edip
fazla sadık kalamaz
onca hengameyle, aptal bir aşka !
Aşk ki; çok önemseyerek ve
saygıyla, sadakatla sevebilmektir !
Saf-i salakça sevmektir kısaca.
Bir de uzun yürüyebilmektir...
*
İşte insan tanımındaki kurallara,
riayet ederek sevmeye;
uzun yürünmüş sevgiler
veya safi salakça, aşk diyoruz,
bilirsiniz hani ?!...
Öyleyse, pişmanlık,filan yok..
Evet, uzun yürüyüştü
ve bitti !
Ben mi peki?
yenilmiş oluyorum!..
Ne diyebiliriz ki ?!

Kutlu olsun....


Ahmet Kutlu Ayyüce
19.02.2014