Çağlar bir gün yüreğin
Anlamazsın bir gün bir ömür gibi geçer
Onun kalbine dokunduğunu sanırsın
Ama sadece kör kuyularda kendini ararsın

Gölge düşen hayallerinden bazen toplar insan keşkelerini
Yorulmuş denizin dalgalarında, teslim eder güzel günlerini
Bitmemiş bir ömür de feda eder kendini
Martıların hazin gülüşünde unutur gülmeyi

Sabah ılıktı.. neden vurgun yemiş gibisin?
Yoksa sadece üşüdün mü?
Yoksa hasret oku mu gönlüne isabet etti?
Geçmemiş yaralarına merhem mi oldun karanlık vicdanında

Sevmekten yorulmuş gibi neden konuşuyorsun can havliyle..
Solum sana emanetti
Neden kırdın kanadımı gererken ben sana ?
Günah diye neden attın kurak çöllere ateşe verip?

Ellerim hala acır
Dokununca yüzüne, kapanınca o kirpiklerin
Ateşin rengi neden siyah oldu hep?
Neden adını karanlık diye anarım her sabah?
Buseler hatırda kalan bir acı anı mıdır?

Yazık karanfilim diyen o aşık gözlere..
Nerde senin o büyük aşkın?