Adım şiir, bir çocuğun hayalinden geliyorum, beni yazabilir misiniz ?


bir yüzün hayalindeyim, geceye gömülmüş mavisi
bir eflatun karanlık bu bir mor tebessüm
zemheri bir duanın aminiyle kabul oluyor sanki hüznüm


ve üşüdüğünü görünce kucak açıyor titreyen bir gelinciğe
ve ben ne zaman soluklanmak istesem onun hayalinde
gece çöküveriyor omuzlarıma
omuzlarında aydınlığın cesediyle


o an okunmayan bir yazı düşüyor alnımın üzerine
kalem kayıp, kağıt kayıp, sen kayıpsın
ayıbız biz bu oyunun hecelerine
tek hecede bozuluyor çünkü dudak imlalarımız her seferinde
ve susuyoruz hep
ölürcesine


Bir çocuğun hayaline gitmek istiyorum, elimde kalemim, bir şiir yazabilir miyim ?


hiçbir duvara yakışmıyor mavi gökyüzüne yakıştığı kadar
ve hiçbir hayale yakışmıyor içim yüzüne yakıştığı kadar
sen benim, tanımını yıldızların sayfalarında öğrendiğim
anlamını bir türlü ezberimden silemediğim
aynı yolda yürümeyi beceremediğim


sen sevdiceğim gelsen şimdi avuçlarıma diz(e)lerimde uyuyup kalsan
bir şiir olsan ya da ömrümce yazsam


Bir çocuğun hayaliyim ben, bir şiire özne olmak istiyorum, olabilir miyim ?


aynı şarkılar çaldığında yazmak daha cazip geliyor artık ağlamaktan
kuşlarım ve ben
yazdığın son şiiri okumaktan hiç ama hiç bıkmıyoruz


kelimesiz bir kendim kaldım , dilim öldü
dilim ceset
görsen tanımazsın belki artık beni
avuçlarımda son şiirime iki kişilik bilet
öyle özledim ki seni


aynı anda aynı kitaba başladığımızı düşünmüyorum ama artık
sahaflar adımı unuttu sayfalar kadar
fotoğrafına yaslıyorum bazen gözlerimi
küsüyor gözlerim bana belki yokluğuna
şimdi görsen, sen bir görsen şimdi beni
hiç tanımazsın belki
saçlarımda papatya tacımın solgun çiçekleri
sevdiğimi bekliyorum ben
sen, seni sevmeyeni


Şiirlere vurgun bir çocuğum, içim acıyor ama, büyümesem olur mu ?


bitmeyen bir oyun aşk çocuk yanımın içinde
sen daha içimde
belki gözümde, gözümün bebeğinde


- Gitmesen olur mu ?