Böyle, hayatı suratıma çarpıp,
Anıları yüzüstü bırakarak
İhanet edercesine maziye
Tüm bağları koparıp
Sevdayı perişan,
Dünyayı zindan,
Şafakları karartıp
Güneşimi alıp gidemezsin…

Çölde kalmış gibi susuz,
Gecenin yarısında uykusuzken
Alnıma,
Kanıma,
Ruhuma kadar “sen” doluyken
Ve ben böylesine yaralıyken
Dermanımı alıp gidemezsin…

Senin için yatarken mahpus damında
Gözlerim dalgın bakarken ranzamda
Saatler dolusu adın vururken beynime,
Uslanmaz yüreğim
Sensizlikte bile seni yaşarken
Ben, hasretini satır satır çekerken
Bir kalemde karar verip katlime
Fermanımı yazıp gidemezsin…

Hayallerimi alıp elimden
Sevda türkümü koparıp dilimden
Pis bir mikrop gibi
Bir çıbanbaşı,
Zehirli bir ot misali atıp yüreğinden
Son nefesimi vermeden,
Daha ben ölmeden
Mezarımı kazıp gidemezsin…

Ve ben seni böyle seviyorken
“Seni sevmiyorum artık” diyemezsin…