Esrik Bir Halce

Derin bir boşluk...
Dipsiz bir kuyu.
Ağzı gökyüzü.
Sonsuz bir uyku hali,
yada en kestirmesinden ölüm.

Hangi duvara baksam...
Ayrı bir resim şekilleniyor.
Kiminde ben ağlıyorum,
Kiminde sevdiklerim.

Yat,kalk,uyu,emir demiri kesiyor,
ilaç sinmiş koğuşlarda.
Gördüğün rüyanın bile elleri arkadan bağlı,
Kuşlar kanatsız,balıklar susuz.
Bahçeler gülsüz,güller bülbülsüz.

Oysa hayatı alnından,sevgiyi yüreğinden,
Çocuklarımı saçlarından,öpmek isterdim.
Şimdi menekşelere bile küsüm.

Bitse derken bu an.
Görüş günlerinde çabucacık geçiyor zaman.
Hücreden farksız revirimsi odalarda.
Deliliğimden ürken kimsede yok,
hepimiz birbirimiziz ya,
sadece ilaç ve aynılık mı?
Bizi çileden çıkarmayan.

Üstümüzü örten kar beyaz örtüler.
Üşüyoruz adam aklıllı.
İçilmemmiş daha çook ilaç var.
Yalnızlık ahh yalnızlık.
Kilitli tüm kapılar,Kalbiniz gibi.
Camlar buğulu.
Ne kadar bakarsam bakayım.
Karşımda hep aynı duvarlar.

Haydi senin de hakkın var.
Gülmeye katıla,
ağlamaya hıçkıra hıçkıra.
Hem gelmişken çağla mevsimi.
Sırasımıydı şimdi,
her şey çoşmuşken,
uyutulmak...

Dostlar arkadaşlar gezmelerde
Abi kardeş geçim telaşında
Eşin çocuğun uzakta
Ananın gözlerinde evlat ne haldedir hüznü
A h h ulan dünya aklımı alıp sefa sürenler
Alayınızın
Alacağı olsun...

3/04/2014
16:15 Şişli/İst

Yunus Beypınar