yaşam’la ölümün arasında gülümser sevda
ağır yaralı
henüz yavru bir kırlangıcın
umudu kırık kanatlarında

ve yamaçlarında karlı dağların
duman duman bulutlarında
tutarsan ellerimi düşersin
sakın dokunma



bırak kalsın öylece
ve her şeyi unut
ne olur daha uzaklara git
unuttur bana kendini içimde

her yanım isyan benim
her yanıma dar bu diyarlar
patlarım inan bir gün
hepsi tek bir kıvılcıma bakar

gülmeyi unutmuş gözlerinde yağmurlar
sesi uyutulmuş bir şehrin
kaldırımlarında üşürken
çıplak ayakları
unutulmuş sevdaların
gülsem bile acıtırım yüreğini
bilemezsin kii
içimde hep öksüz bir çocuk ağlar



önüm arkam her yanımda ihanet
dursam düşeceğim
ve gömecekler beni
yerim çoktan ayırtılmış biliyorsun
sahipsizler mezarlığında
yürüyorum kan revan ayaklarım
ellerimde ipleri uçurtmaların
arkamda sesleri ölü çocuklar
yaşam’la ölümün arasında gülümser sevda

biz yürürüz , oysa zulüm
yolları kesmiş olsa da
umudun sevdası bitmedi hala


uçurtmaları renk renk
gözleri bahar yeşili çocuklar
ve isyanlar ki ,bir yanımız ölüm
düşer karanlıklara ışık ışık
bakarsın bir yıldız kayar
gecedir ihanet in saçlarında gülümser gülüm ...