kelimelerimi çaldılar Golho
ve hecelediler tüm şiirleri
periler yutkundu ağır nefesimi
şehvet,hatıra nasıl bu vaziyet
neresinden vuruldu?
onu bir daha sevmediler
hatta Golho,görmediler
atılmamış bir çığlık gibi büyüdü
ve yankılandı tur-i sina da
Musa bir daha nalinlerini çıkardı
yaşadı sınırlarını yakıcı sahra da...
yürüdü
yürüdü.

kelimelerimi vurdular Golho
artık var,
ama yok gibiyim
zindandan dar geçidi
bulan sanki ben miyim?
ne şairim ne muallim
hayat felsefesi olamayan bir seyyah
şimdi neredeyim?

yaşanmışlıkları aldılar Golho
insanlar aceleci
dünya paslı ve biraz da kirli
zamandır kanımızı emen
Golho
ve
ben
birde kelimeler
onlar benim hazinemdi
küheylanlara yüklediler yükü
ve uzaklara saldılar alaycı hüznü
sürgün ettiler
gelirsen arkandan şiir okunmayacak dediler
ve gitti...
gidenler gelmez
bıcak sırtı olan şu duvarlar
bil/mez.

ve kelimerimi çaldılar Golho
herşeyimdi onlar benim
kelimelerime sahip olamadım Golho
herşeydi onlar benim için.