Ben her vazgeçişlerimi,
Gözlerinin kollarına bıraktım.
Yağarsan boğulurum.

Bir soluktun, içime çektiğim.
Konuşamadığım kelimelerimdin,
Boğazıma düğümlenen nefesimdin,
Haykıramadığım özlemlerimdin,
Sustuğum ’seni seviyorum’larımdın,
Şimdi yutkunduğum yokluğumsun,
Nefes olsan içime çekmem seni.
Bin özlem olsan susarak ölürüm.
Hiç konuşmadan yokluğuna asarım.
Özlemin sırat köprüsüne adını.

Enkaz gibiyim sevgili.
Sanki bir binanın altında kalmışım.
O derece yalnız ve sensizim.

Sevdiğinin elinden bir bardak su içmek istersin.
Gözlerine doya doya bakmak istersin.
Sarılmak istersin.
Koklamak, öpmek istersin.
Ama herşeyden önce,
Sevdiğinin eline yüreğini koymak istersin.
Al yüreğim senin olsun der gibi,
Yüreğim SENsin der gibi.

Ben her vazgeçişlerimi,
Gözlerinin kollarına bıraktım.
Yağarsan boğulurum.

Göğü ört üstüne sevgilim.
Yağmurlu bir nisan günü
Birgün çıkıp sana geleceğim, sona
Yağmurdan ıslanan yanaklarını sileceğim.
Çatlamış nasırlı ellerimle.
Sen bir kelime olsan,
Dilimi keser, seni susarak severdim.
Çünkü, biliyorum ki;
Lugatım seni kelimelere dökecek kadar büyük değil.

Boğazıma düğümlenen kelimeler gibi özledim seni,
Darağacına asılan bir geceyim şimdi.
Yetim bir çocuğun anne demesi gibi
Öyle mahsum, öyle içten seviyorum seni.

Ben her vazgeçişlerimi,
Gözlerinin kollarına bıraktım.
Yağarsan boğulurum.

Seni beklerken, bir bilsen.
Ne çok insan öldürdüm hayatımda.
Bir gelincik gibi,
Gökyüzünü ayaklarının önüne sermek isterdim.
Gözlerin gözlerimdeyken,
Kirpikleri ıslanan bir bulut gibi.
Herşey üst üste gelir biliyorum.
Ölüm bile gelir.
Bir tek sen gelmezsin.
Ve cama vuran yağmur damlalarını tutarcasına seni sevdim.
İçime akıttığın gözyaşlarım gibi,
Yutkunduğum konuşamadıklarım gibi.

Bana gönül koyma,
Uzaklara sevgiliyim ben.
Mesela munzura sevdalıyım.
Dicle’ye aşığım.
Amed’e mülteciyim.
Bana gönül koyma,
Ben illegal bir bulutum.
Yağarsam üşürsün.

Ben her vazgeçişlerimi,
Gözlerinin kollarına bıraktım.
Yağarsan boğulurum.

İbrahim DALKILIÇ

21/04/2014
18:20 izmir