Nekahet dönemini zorlayan hasta gibi
Say ki birazcık naza ve hoş sözüne açtım
Esasen ben değil de içimdeki şu sabi
Yalvardı da, derdimi o yüzden sana açtım


Hatır için çiğ tavuk yenir diyorlar fakat
Her dem gönül alamam ağlamayı öğrensin
Yaşarken sevinç gibi hüzün de ayrı bir tat
Acıyla ciğerini dağlamayı öğrensin.


Dillenen tek sözümde bir mânâ yoksa eğer
Affet haklılık payı istemek kim, ben kimdi
Yine de ölçülemez sana verdiğim değer
Hatırım varsa düşün zira durum vahimdi


Omzuna ihtiyacım olsa da söylemedim
O kırgın ruh halimle harfler dahi kekeme
Hem de söze ne hacet O beni anlar dedim
Yeniden yapılanır gamzemde gülümseme


Oysa sen, ben değildin bunu görebilseydim
Yaralanmış yüreğin öznesi ben olmazdım
Çaldığım zamanları geri verebilseydim
Şimdi zembil dolusu borç içinde kalmazdım....




18 Nisan 2014 / NÜS