7
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1362
Okunma
ormanların tiz uğultusu gelir
öyle uzaktan uzağa
ağaçlar giyinmiş gibi hüznü
yeşiller dökülüyor yaprağından
toprak kapatmış gözünü
bir bildiğim
rüzgarlara karışan kokun
gün yaşlanıyor penceremde
perdeler bile mani olamıyor
penceremden kaçan ömrüme
bazen acı acı haykırıyor
duvardaki saatin tiktakları
gölgeler savaşıyor kendi gölgesiyle
gözlerim arıyor gölgeni
sıvaları dökülen duvardan
sızıyor kanamış günlerim
yokluğun kesiyor buz tutmuş nefesimi
zehir zemberek bu geceler
doluyor kollarını boynuma
ne ara bu sevda dar geldi ellerine
yokluğun diyorum
aklımı öldürüyor aklımda
ayrılık kaç renge bürünür
ve kaç şekle sokabilir insanı
yüreğim zemheri
yüreğim mezar yeri
kimseler bilmese de sevgimi
sen biliyorsun sana nasıl güzel öldüğümü...
5.0
100% (15)
Cevap Yaz