Ruh bedene girmiş, yol uzun ince
Bazen gam çekecek sızlanacaksın
"Gel! emri gelince, "Kûn!" mûcibince
Çıkışa meyledip, hızlanacaksın.

Gitse de ağrına rahata vedan
Gözünü açmadan hazırdır odan
Ne sütün eksiktir, ne maman, gıdan
Kim bilir kaç kere bezleneceksin.

"Yakışır dikeni" diyerek "güle"
Hoş gelir gönüle verdiğin çile
Bitimsiz ninniler dinlesen bile
"Az!" deyip, ağlayıp, nazlanacaksın.

İnsandır bunayan, bazen unutan
Unutmaz kaydını an be an tutan
Aksini iddiâ Rahmân’a bühtan
Takip edilecek, izleneceksin!

Gün gelip düşersen aşkın ağına
Yaz günü kar bekle gönül dağına
Gam sultan olunca can otağına
"Yâr!" deyip yolunda közleneceksin.

Karaysa yazılan kaderde düşe
Hüzün çicek açar, kahrolur neşe
Baharla izdivaç bekleme boşa
Zemherî, kış ile sözleneceksin.

Elli...altmış...belki, yetmiş ötesi
Dolar uzuvların bir bir vadesi
İçilmez olunca bahtın badesi
Kaçıp aynalardan, gizleneceksin.

Değişmez kuraldır; kâlû belâ’dan
Bir davet beklenir "asıl sıla"dan
Taşınıp bedenin bir musalladan
Toprağa konulup, tozlanacaksın.

Hasletler faslında eksiğin ar’sa
Şaşırmamak gerek hesabın zorsa
Gökkubbe altında "hoş sadan varsa
Özlemle anılıp, özleneceksin.
*
Unutma Rabbinle yaptığın akti!
Manasını düşün her bir hecenin
Bana akşam üstü, sana tan vakti
Yolun açık olsun sevgili cenin...

Mecit Aktürk