/ Siz zamanla yarışırken ve öderken faizli günlerin borcunu;
ben kangren sevinçlerde gecelere hep borçlu kalacağım! /


I


Bildiğin gibi değil
hiç hesapta yokken ne çabuk ölüyor insan
ve ne çok...

Bilmez miyim,
ölüme yazgılı olmayan hiçbir hayat yoktur
eski bir yaşam devrederken acıyı, yeni bir yaşama..

II

Zamanın aynasında üşümüş anılarım
ve ellerimde bir kavgadan artakalan
onarılmaz yaralarım...

Sonra içimin sokaklarına çekilip
seni bir intihar gibi gizliyorum beklemenin kıyısında
ve bir kesik gibi bırakılmış unutuluşlarda...

Neredesin
neredesin?..

Filistin’e benzerdi yüzün;
her an hedefte...
ve öyle savunmasız..

Ölümle
korkuyla
umutla
direnen...

Her şeye rağmen direnen!

Acının kırıntılarında
şarkı olup
şiir olup
yaşamak
şimdi
her şeyin bittiği
ve senin başladığın yerde...

III

Hayatın bağrında bir anlık kusurduk
bağışlanmadık
ve gömüldük lanetlenmiş yaşamların karanlığına!..

Solunum yetersizliği sevgilerde, hayatta kalabilme kuşkusuyduk..
biz yalnızlığın çocukları, kentlerin uğuldayan damarlarında.


IV

Biz ki hüzne teşekkür etmiş
öpmüşüz yalnızlığı ensesinden..

Biz şairiz...
benzersiz cinayetlerin ipuçlarıyız
yalnızlık bizim tekelimizde
puşt silahlarda infilak etti yarınlarımız..

/ Yalnızız ve ’yalnızlıkta kararlıyız’
öfkeli ve keskin bir bıçak kadar... /

Kilitli kalmışız, acılara dağılan mutluluklarda
aşklarımız bize,
kırılganlığımızı ve mağlubiyetimizi hatırlatır..
deliren anılara karışır telaşlı özlemlerimiz
uzun boylu bir hayata kısa kalmışız
yitip giden ömrümüzde...


Gecenin avuçlarında, gözyaşlarımızla yıkanmışız...
yalnızlık bağımsızdır ve biz bağımsız acılarda
bir katil gibi arandığımız yıllarda
kalemlere fısıldadık en bağışlanmaz suçlarımızı...
biraz ağlayacaktık oysa
ürpertmek için geceyi
ki
ağlarsa yine şair ağlar
çok incinmiş, terk edilmiş, savrulmuş hayatlara.../


Biz şairiz...
kimse görmez içimizde bir yığın unutuluş taşırız, sevgi açlığının çölünde..
biz boşluğun çocuklarıyız
ve doldururuz kendi içimizi kendimizle

Şairiz, kaburgasıyız yalnızlığın!
yılların eskitemediği şiirleredir bağlılık yeminimiz
insanın doğurgan cehenneminde
büyürüz iri sözlerle, bütün yalnızlıklara...

Çünkü şairiz, kentlerin uğuldayan damarlarında..


(Birdal ERDOĞMUŞ)