Sen görmedin sevgili; bir gece yaşamımı çaldılar
sesimi, belleğimi çaldılar.
düşlerim yağmalandı, aşklarım gasp edildi,
’anamın sütü kadar helal coğrafyalarda...’
sen görmedin; sicili bozuk aşklara savruldum
işte bu yüzden sabıkalıdır kalbim.
yasak aşkların sanığı, ayrılıkların hükümlü’süyüm!

Birdal ERDOĞMUŞ / YAĞMALANAN COĞRAFYA...




Gitmeliyim;
yüzümde azarlanmış bir çocuk hüznüyle
ve kanayan parmak izlerimi hayatın kirli teninde bırakarak...

Gitmeliyim,
saçı okşanmamış yetim bir çocuk yazgısıyla
kınında paslanmış bir bıçak gibi...
bu şehrin arka sokaklarında sınır tanımaz delikanlılığım, 
bıçakların saplarında adım kalacak
çağdaş çarmıhlar da tenim kalacak
ne yerim ne de yurdum kalacak!..



Gitmeliyim...
ardımda batık şehirler ve bedeli peşin ödenmiş yenilgiler bırakarak
çırpınarak sabaha varmış bir gecenin karanlığında
tökezleyen adımlarla, yediğim çelmelerle
ayrılığın hüzün rotasına...

Gitmeliyim
cehenneme kadar yolum var
cehennemde bana geniş bir yer
benim de kalbimde sana geniş bir yer var


/Gitmeliyim
’soğuğa direnen avuçlarıma hohlar gibi ciğerlerimin sıcağını...’/

Ceplerimde hayatın iç kanama şiirleri ve ısrarlı kederlerim
akşamın duldasında paramparça türkülerim..
aşkla örselenmenin yurdunda sessiz gözyaşlarım.
ve sancılanan yurtsuz özlemlerim..
özlemin yurdu yok oysa... yok!



Hayat yağmalanıyor yeni çağda
eski fotoğraflarda hükümlü suretin:
yüreğinde kaçak özlemlerin
gecenin kan sıçramış yüzünde kilitlenir ellerin...

Sen yalnızlığa rehin
sen tutuksuz yargılanmak üzere serbest
sen, umutları çarmıha gerilen,
sen, aşklarına intihar süsü verilen..

Gitmeliyim...
takvimleri aşındırıp, zamanın vicdanında sızlayarak

Bilekleri kesik aşklarla aldatarak yalnızlığımı-
yaralarımı sayarak ve yollara b/akarak yaralarımdan
bir kaçak gibi gitmeliyim..
kirlettiğin cümlelerle birkaç satır şiir yazarak
hayatın acımasız dişlileri arasında-
yalnızlığın yüzüne tükürerek!..

*
Gitmeliyim;
kendine iyi bak
bak ki, her baktığında yüzünde kanayan
yokluğumu göresin!..


(Birdal ERDOĞMUŞ/1998)


NOT/Şiir, sözcükleriyle hayatın anlamını yükleme işidir...Bilinmeze, tanımsız olana, bilme ve tanımlama işidir...Kimi zaman, sorgulayış, sorgulanıştır, yargılayış ve yargılanıştır!..Sınır kapısından sözcüklerin vizesiyle geçilen bir ülkedir şiir...Hepimizin, şiir ülkesinde buluşabilmesi ümidiyle...