Bu ülkede herşey olabilirsiniz, sanatçı, şair, gazeteci, avukat, hakim, savcı, general,
başbakan, hatta cumhur-başkanı bile olabilirsiniz, ama asla kendiniz olamazsınız. Çünkü asla kendiniz olmanıza izin vermezler!..


I

Issız bir patikanın karanlık geçitinde
ellerimde tutuklanmış bir akşam
ve yamalı yüreğim
bu infaz gecelerde
kendimi şiirlerden asıyorum
çünkü şiirdir payidar kalan

inanmışım
inanmışım!..

ölü ele geçirildi, kalbime iliklediğim umutlar
biliyorum, ömrüm yetmeyecek
hep yanlış ezberlediğim dünyayı anlamaya

eksik yazılmış bir telefon numarası gibiyim
temmuz sıcağında kardan-adam düşlerim
ceplerimde örgütlediğim, militan aşklarım

kendimi şiirlerden asıyorum!

dargın değilim felçli sevgilere
çünkü, tel örgülü aşkların
yazgısından bakıyorum hayata

sensizliği şiirlerden asıyorum
sevgilim...
nereye gömmeli sensizliği
nereye?..

II

ben hükümlü susuşların, uzak yaraların çocuğu
acının kendi derinliğinden
bir şair gibi eğilip aldım yalnızlığı
ömrüme usulca sokulan bir bıçak gibi bildim yaşamayı...

suçüstü yakalandım
törpülerken yaslandığım uçurumları
karanlıktan beslediğim ışığımı çaldılar
ihanetin yamaçlarında...

sınadım kendimi acının şakaklarında
dokunaklı, bir keman’ın sesine gömdüm sensizliği


böyle kan revan sevgilerde
kendimi şiirlerden asıyorum
herkesin yalnızlığının, su aldığı bir yerde
özgürlüğü kuşanalım sevgilim-
aşkın toplama kamplarında!..


ıssız bir patikanın karanlık geçitinde
ellerimde tutuklanmış bir akşam
ve yamalı yüreğim
bu infaz gecelerde
kendimi şiirlerden asıyorum
çünkü şiirdir payidar kalan

inanmışım
inanmışım!..


(Birdal ERDOĞMUŞ/2007)