Şimdi şehir mateminde
Bir dede tütün sarar
Bir bardak uğuldar semaverin asırlık ellerinde..
Şimdi hiçbirşey yüzün kadar güzel değil.
Gözlerin kadar ısıtmaz ellerimi hiçbir dilek
Yağmur eritir içini en hoyrat şairlerin
Seni görünce titreyen ellerimden
Seni yok sayan her şey dökülür
Kalorifer peteğinde kuruturum kitabımı
Kafiyesi bozulur,buğulanır
Çerçevesine bürünmüş gözlerimin..
Sevenler sığınıyordur maşuğunun cekedine.
Kuaförden çıkan kadınlar şemsiyenin ipine sarılıyordur
Kuruluyordur saçlarını eve yeni adım atmış bir peder
Annemi kapıda ikna etmek, üstümdeki çamurdan da beter
Ve en çok bir yetimin dileği kabul olur
Yankılanır çiçekler gözlerinde
Topraklar dolusu sana açılsam diyorum
Bir cemre gibi meçhulden düşssen
Nerden geldiğini bilmeden, gözlerimi kapatsan
Sorsam seni en derine..
Dileğim,duam..
Bir kasırgadır içimi yokluğunda saran..
Ölmeye hatrı olmayanın kahvesi acı olur
Gel.. gel de son anda karşımda bir dur..
Ne sen Yusuf kadar temizdin ne ben züleyha kadar ağır
Farzet ki gözlerim görmüyordu kulaklarım sağır

Söze hayat veren sestir
Kıymetli insan AHMET ORMANCI dünyaya niçin geldiğinin farkına varmış bir insan hayatı hep iyilik ve tebessüm dolu ona vefa borçluyuz vefanın en güzeli onunla olsun