Gecenin siyah incisine selam.
Başım göğe ermese de selam.
Yeri yarıp içine girmesemde selam.
Ama yarım,ama gölgeliyim.
Akra bir deveden,
Gözlerin kadar saydam bir şiir,
döküyorum bunca yoldur,
belimi büken....
Cam sehpanın altına saklayıp,
Tutuşturdum çocukça,
Cama akseden yüzünde; dağılan ellerimi..
Bir cümlenin sonu gibi belki de,
Burnumun ucuna biriken gözlüğüm.
Cümleyi kurmadan,yıkmaya muktedir;
Ah benim balık renkli hafızam..
Paletime sütten rengi çalıp,
Sudan bir dünya kurarım.
Okyanus kadar derin,gökyüzü kadar ıslak.
Çoğalıyor anılarım,o gece efsun ile
Yıldızlara çarparak,sema ehlinden sana selam.
O gün nasıl gündü!
Şadiye oturup baş köşeye,
Söyledi şarkısını..
Rakkaselerin bileklerinde halhal,
Ah! Hiç sorma bir de benim o içli dünyam;
durdu,başım döndü..
O kanatsız kutsal varlıklar..
Adamı yalnızlığa terk eden gündü.
Anne omuzlarında melekler,senin yağmanı bekler.
Mabedisin,
Bir canın,dünyanın,bir hanın..
Hiç kimse ıssız değil,herkesin bir kıyısı var;
insanların pineklediği..
Hiç kimse umman değil,içlerde bir kara var;
su götürür diye beklediği..
Anne omuzlarında melekler,senin ruhunu bekler.