gittin işte sevgili dönmez uzaklara
ıssız türbe çabutu gibi
evhamlı ezgiler bırakıp ardında
baş eğme sakın diren ezdirme
dik tut bozdurma dudaklarındaki kumbarayı
daha mağara tanımadan harâmiler
öğrenmeden daha nârayı yiğitler
ağlaya ağlaya uyur çocuklar
güle güle büyürler!

güllerin farkına varmaktı siftah
menekşelerle göz göze uyanmak sabah
hayatın anlamına eş zaman katmak
umut düşlü aynalarda yıkanmak
yine dönerdi belki eskisi gibi lotarya
yine bildiğini savurur topaç
doyurmazdı belki seni
şahmeran bir şâirin gözdesi olmak
doyurmadı demek ki
kakakaldın öyle mıh gibi çakılı
yarısı paslı yarası çıplak bıçak
geleceğine pusu kurulmuş yarım şiirler gibi
öyle suya bakar öyle ahmak


aç olursa mermiye/aşka
hangi tüfek doyar ava
hangi mavzere doldurmalı beliklerini
dayanmalı sevgili dayanmalı
vakit tükenmeden kararmaz hava
hangi şarkı söker atar bir kalemde nakaratını
sapağından dönüp giderdim
görmeseydim hiç seni
döksemeseydin kış ortası gönlüme bu yazı
bakmasaydın, vurmadaydın öyle yüzüme köylü poyrazı


başak dansını en iyi gölgeler bilir sevgili
en son kötüler ölür hayat filminde
umulmadık anları döver yumruklar
kapı ortası çürümüş evler var diyorum şehrinde
kaportası çürümüş sözler dilinde


şimdi bak
yürek gireni çıkanı belli değil han
dil desen kilidi bozulmuş kapı
bakma gülümsediğine
gayri sessiz harfler dövülüyor örste göğün
kandırmasın seni - yokluğunun-çingene aksânı
ne söylüyorsam yalan
insan -gördüğüne değil-sadece hissettiğine inanmalı


evet
çocuk gözlerinden akan
bir âsiydim ben
mızıkçı isyankâr küstah
lâkin hiç görmediğin anlamadığın
bir coğrafyadan bahsediyordu durmadan sızıyan sızlayan almanak

tüm hesapların karmakarışık toplandığı
ve âsilerin üst üste alt alta coplandığı
arenaydı
senin şehrinde yaşamak


artık bıraktım şiiri
.
.
ardında iz bırakmadan yakmalı diye bu şehri!





ToprağınSesi





.