...
Örümcek tutmuş ketum kapılara...
bakıp bakıp eğiyoruz başımızı yere.
Başka el değmemiş,başka ayak girmemiş,
bakış, koku, nefes bırakılmamış mekanlarda,
bir başımıza ömür tüketiyoruz sessizce...
.
Beklediklerimizi bekliyoruz,
beklenmedik misafirlerimizle.
Demlenirken hasretlerlerin buğusu yüreğimizde,
Kesif bir hüzün kokusu çatı katımızda.
Herkesler evine dönerken gün batımlarında.
.
Artık gelmeyeceksin evimizin çınarı,
Biliyorum...
Ne sen vakur halinle,
nede gölgen düşecek üzerimize.
.
İnsanın bu kadar sızlarmıymış burnunun direği.
Yalnızlığıma inen akşam vakitleri,
düşüyorum lavanta kokulu yarlardan.
Adını bir türlü koyamadığım,
Alnıma,kaderime sadrıma yazılmış sıla.
Elbet bir gün vasıl olacağım nasıla.
.
Şimdi daldıkça daha çok derinlere...
Dip yapmış ayak izlerinin çetelesini tutup,
çıkıyorum yukarlara.
Daha güzel bir yol çizmek için kaderime.
.
Boşluğu doldurulamayan her gamzenin,
Gülümsemesi eksik kalmış donmuş yüzlerde,
Nereye baksam bıraktığın bir izle başbaşayım.
Ya bastığın bir yere denk geliyor ayak izlerim.
Ya parmak izin,parmak izimde,
Ya şikayet bile etmediğin acın yapışıyor,
daha çok yaktığın hasretin demliyor,
Sancını dizimde...
.
En çokta geceleri çöküyor omuzlarıma yük,
herkes döndüğünde yuvasına,oğluna kızına,refikasına.
Bilirsin geceleri uykudayken dönerim hep evime.
Arada bir olsada gel otur naif,vakur halinle yüreğime.
...
Dilimde dua,mırıldanırken.
tesbih tesbih,çekerken.
dakika,dakika,sayarken.
yokluğun ağır gelsede...

yunus ça./