10
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1736
Okunma

Eskiden,
Zayıftın,
İnceciktin,
Kendinle barışıktın,
Güzel yüzlü bir melektin.
Uçuyordun sanki bulutların üzerinde,
Koşuyordun bilinçsizce geleceye,
Kendini kaybettin sonra,
Etrafını saran yalakaların,
Boş sözleriyle.
Kapıldın gereksiz bir rüzgara,
Toz pembe bakmaya başladın hayata,
Aldırış etmedin benim uyarılarıma.
Ve şimdi,
Uçamıyorsun,
kanatların mı kırıldı?
Hani,
Hani sen bir melektin?
Ama,
Ama sen ağlıyorsun,
Hani herkesten güzeldin?
Beni mi yoksa,
En çok kendini mi kandırdın?
Doğrusu,
Ben sana hiç inanmadım.
Uyarmıştım,
Fanisin,
Tanrı değilsin,
Bu dünyada geçicisin,
Duyması ağır olabilir,
Ama,
Herkes gibi,
Benim gibi,
Sende birgün,
Ölüp gideceksin.
Ona göre nefes alıp,
Nefes vermelisin.
Vagif Seyyah Hüseynov
5.0
100% (13)