...



ne kadar uzun boylu olsam da
ne gözlerine uzanabildim - ne de tepeden bakabildim sana Lucien



ben yüzüme çil yağdırmak için hindiba tarlasına dalan çocuk
sen hala terslne estirdiğin rüzgarın korkak efendisi
hiç bir bahar buluşamayız artık



şimdi kelimelerini kelebek potasıyla avlayıp
üç kez alnına götürüp öpen küçük kız yok etrafında
yok saçlarında ellerim vakitli vakitsiz
sen ve ben
biz’ den yaka paça atılmış iki aşk hainiyiz



ne masal gibl yaşadım sevdamı
ne güzel bir film izler gibi seyrettim hayatımı
(tenzih kılarak inci kutusunda yatan çocukluğumu
zlra annem hala ona dualı ninniler söylemekte)


belki bir cadı elma getirecek kederli pencereme
ya da bir mucizenin gala gecesinde babamın koluna gireceğim
bileklerime dek inen
pamuk şekeri desenli pazen geceliğimle



sen bilet ayırtacaksın;raylarına cam bilyeler döşenmiş mavi trene
ki gülüşün silahındır -kadransız-
şarap kadar keskin
...yağmur gibi pervasız

yalanlara reşit olduğumdan beri "kalbime laf geçmiyor" artık
-gülüşüne dayayacağım kalbimi-
bilerek porselen bebek gibi kırılacağımı

sonra
kurşun ve gövde olup kapışacağız

sıyrılıp zırhından
gözyaşı üflerken dudağın
ben-seni severken öleceğim

bu kez
-yüzümde pespembe çillerle-

son.
bahar(ım)da...





de_soulmate