Bilinçli İntiharlar


İntihar ediyordum hergün salonun kanepesinde
Yirmi dört saat uzanmak suretiyle
Saatleri uyanmamaya kuruyordum her gece
Rüyalarda yaşamak ümidiyle.
Yaşam dediğimiz neydi ki zaten
Zihnizmizde kurduğumuz bilinçli hayallerden
Vücudumuzda salgıladığımız hayati hormonlardan başka
Ne vardı elimizde
Her şeçtiğimizi sandığımızda seçiliyorduk aslında
Sınadığımız her insanda sınanıyorduk oysa
Ve hep en çok istediğimiz olmuyordu hayatta
Vazgecince geliyordu her nasılsa
Ölmekten başka birşey gelmiyordu elimizden
Her nefesle ölüyorduk içimizden
Ölüyorduk, korkuyorduk ve sövüyorduk
Yaşamayı durdurmak için öylece duruyorduk
Ölmeyi durduramıyor
Salon kanepesine uzanıp intihar ediyorduk...


Naciye ÜRÜN Üsküdar
12 Nisan 20014



Karamsarlık hakimdi anlatımda üstad
Yüreğine sağlık
________________________ Güzeldi alkışlıyorum usta kalemi;Selamlar

anlatım güzeldi tebrikler kalemin kelamın var olsun

Yaşam öyle zor öyle ağır ki sevdalarda darbe alıyor zamanla..
Gün geliyor özlemler büyüyor içimizde..
geçmişe dönüp bakmak canımızı yakıyor..
Yalnızlık işte bu anlarda daha çok hüzün taşıyor güne yüreğe..
Çok güzel bir şiirdi. Kutluyorum içtenlikle. Saygılar..