Her gün küçük bir çocuk gibi açtım gözlerimi hayata,
Heyecan, mutluluk ve coşkuyla.
Böyle diyorum da;
Çocuk ne anlar heyecandan, mutluluktan, coşkudan,
Onun bildiği tek şey oynamak,
Yani yaşamak...

Aklında hiçbir düşüncesi, yüreğine hiçbir üzüntüsü olmadan,
Yaşar çocuk.
Koşar, zıplar, tutar, çeker, ısırır, iter...
Yapar da yapar çocuk.
Annesinin canına taakk edene kadar.

Ahh canım annem, sen bana uslu ol derken,
Yaşama demişsin farkında olmadan ya.
Yaşama, çekil bir kenara
İzle olup biteni, karışma.

Öyle alışmışım ki bir süre sonra kenarda oturmaya,
Yaşamamaya.
Kendimi yaşatmak için roller vermişim hayatıma giren insanlara,
Ben, şu olursa mutlu olurum,
Böyle olursa kahrolurum diye.
Kimse kimsenin rolünü üstlenmiyor anne
Herkes kendi hayatını yaşamanın derdinde.
Farkındaysan sen bile...

Hani sen,
Ben daha, şimdiye göre küçücükken
Biraz dinlenebilmek için bana anne olmayı öğretmiştin ya
Çok büyük geldi o rol bana,
Uzun süre ezberleyemedim.
Taşıyamadım,
Küçücüktü bedenim.

Elbette büyüyünce oldu, üzerimdeki o emanet hırkayı tastamam doldurdum
İşte o zaman ben, doğurmadan anne olmuştum...

Asi bir gençlik hevesi kaldı içimde,
Ağaçlara tırmanan yaramaz çocuk.
Bir adama eş olabilmek bile yeterdi aslında.
Da.
Annelik etmekten ona da fırsatım kalmadı.

Anne, şimdi izin ver en baştan başlayayım bu hikâyeye,
Çocuk olayım yine.
Sadece kendimi düşüneyim,
Oyuncaklarımın peşine düşeyim.
Nolur bırak, benimde etrafımda dönsün dünya.
Söz veriyorum seni çok üzmeyeceğim,
En kısa zamanda büyüyeceğim.

Gençliğim için telaşa kapılma,
Üç okul, iki sınav arasında geçecek nasılsa.
Ben okul çıkışlarına sığdıracağım hayallerimi,
Öğle molasına, uçuşan heveslerimi.
Yırtık kotla da gelmeyeceğim eve söz.
Zamanında çalışacağım derslerimi.

Sana bir müjde vereyim mi anne?
Artık ben anne olmaktan vazgeçtim.
En çok kadın olana kadar büyümek istiyorum,
Sonrası malum...


Naciye Ürün
25.08.2021