bir göz odalı kalbim
parmaklık bedenimin arkasında
tutacağım tüm eller gözlerim görmeden toprak
bir el yalnızlık çiziyor sadece

bulutuna alışmış yağmur damlasıyım
korkuyorum toprağın kokusunu yüreğime yazmaya
oysa çok bıraktım buharımı güneşe

ağaçtan her sonbahar kaçan yaprağım
bir tek ağacına dönmeye korkmayan
tanıdık değil hiç bir dökülüşüm diğerinden
çiçek halimde bıraktım tüm duygularımı

bugün ilk defa kanadım oldu
uçamayacak kadar yorgun
tanıdık değil gökyüzünün hiç bir özgür yanı

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

bir göz odalı kalbim
parmaklıksız bedenimin arkasında

çocukluğumda tutacağım tüm eller gözlerim görmeden toprak oldu
iki katlı toprak bir evde
bir el yalnızlık çiziyordu duvara

bulutuna alışmış yağmur damlasıyım
korkuyorum toprağın kokusunu yüreğime yazmaya
ne çok bıraktım buharımı güneşe
yanmaya hazır değilken yüreğim

adeta
ağaçtan her sonbahar kaçan yaprağım
ilkbaharı bilmediğinden
bir tek ağacına dönmeye korkmayan

oysa
tanıdık değil hiç bir dökülüşüm diğerinden
çiçek halinde bırakmışım tüm duygularımı
don vuruyor her mevsim

bugün ilk defa kanadım oldu
uçamayacak kadar yorgun olduğumdan
tek kanatlıydı çırpınışlarım


bulutlardan düşsemde
tanıdık değil gökyüzünün hiç bir özgür yanı