bazen kanarak
bazen de yanarak gidersin bu şehirden
ta ki hiç kanmadığın bir şehir bulana dek
düşersin yollara uzaklaşırsın bu kentten


uzaklaşmak istersin bazen unutmak için
unutmak için dağlara merdiven dayar kalbin
bir ateş yakarsın içinde alev alev yanan
onca yılları alır atarsın içine gün gün
ince bir sızıyla yakılan
bir anı olur içinde simsiyah karartan


yalnız kalıp üşürsün zaman zaman
yalnızlık seni uzaklaştırsa da aşkından
kara bir sevda varken kalbinde
hiç bir canlıyı da yaklaştırmaz
almaz içine teğet geçer sol yanından


elin hep orada kalır ritimlerini sayarsın
ayları hissedersin avucunun içinde
sonra yıllar gelir vurur seni içten içe
usulca umutlarına küser kalbin
kırılırsın her aynaya baktığında
çaresi tükenmez dediğin her dakika
yavaş yavaş bitersin ömrünün son baharında


ayrılık acıtıyor ama
gitmek de içten içe öldürüyor bu kentte
ama yakında bir yerde oracıkta üzülmektense
bazen de giderek intihar eylemini istiyor kalbin
bile bile attığın adımlarını saymadan
yollara çıkıyorsun bilinçsizce o bilmeden


ne zaman kilit vursam kalbime
o parmak uçlarıma astığım o kalbin geliyor aklıma
hani söküp de atamadığım aşkın yanaşıyor sol yanıma
o yaşlı ellerime vurulan bir asma kilit gibi
anahtarını arıyorum her dakika


unutmak sevmekten çok daha zor biliyorum
ve daha ağır bir kokusu var içimde
ve yine üzerime sindikçe
nefes aldıkça öldürüyor kalbimi
sevdiğin ise her dakika
çekip gidebiliyor bu şehirden


kolay mı sevip sevip unutmak bilmiyorum
kolay mı bu aşkın riyasında yaşamak üşüyorum
severken unutabilirmiyim kalbim konuş
susma
gittikçe üşüyor
kaldıkça gidiyorum
.
.
.

Mawish
.
.
.

GİTTİKÇE – Mawish Şiireri