Şaire gömlek giydirmişler, kumaşı taa kederden.
Pahası biçilmez belki, ipliği bir tek elden.
Dokuyan kendi bilir, nakışı âşk ebeden.
Ya sevdadır, ya da adı hiç o kişinin.

Hani bilirsiniz bundan sittin sene öncesi.
Günlerden perşembeydi, yahut da pazartesi
Neyse işte! yani, bir cumadan öncesi.
Ketum bir dolunay da, hani rakı öncesi.

Yok, yok haşa! el sürmedim rakıya.
Ama gören olursa, deyiversin kadıya.
Belki hüküm verir de, para etmez canıma.
Üç kuruşluk dünyadan, alacağım isterim.

Diyor ki ahirim: El çek dünya ehlinden.
Sen içtikçe, gülüyor mu dertler şu satırlara.
Hadi yaz da gülelim, yok mu mutlu demlerin?
Acınacak hâline, gülmeyen bir dost benim.

Bilmiyor mu ki hergele, şarabım âşk ehlinden.
Ağu vermiş ne çare, zıkkım da hoş elinden.
Gel de sen yaz azizim, mutlu hikayelerim.
Gördüğün, göreceğin bir kıta hayat benim.

Hilâl ÖZDOĞAN

2014//Trabzon