Umarsız olabilseydim keşke
Hayata, insana, kendime,
Ve hiç olmadığı kadar
Hayata duyduğum o sessiz öfke.
Ya da çekip gitmeli bu diyardan
Mümkün mü söyle
Kendimden bile vazgeçemezken.

Diz boyu, ömür boyu bir küskünlük
Ne varsa kaçıp, gizlendiğim
Tam önümde sıraya dizilmişken.
Kelimeler uçuşmakta
Duman duman başımda,
Sesler kesildi aniden
Ne varsa sisin ardında gizlenen.

Siluetler görünmez oldu
Fısıltılar duyulmaz,
Kulağımda ise en sevdiğim şarkı.
Nağmeler okşarken ruhumu
Bitmek bilmez sanmıştım
Oysa aniden geldi sonu.

Tükenişler ta derinden
Kimseler bilmeden;
Ne görürler ne duyarlar
Hepsi kendi dünyasındalar.
Gün kısa gece uzun
Tükendi nefesim, soluksuzum.

Yarınlar düşlere gebe
Önümde bekleyen sayısız bilmece.
Kifayetsizim hiç olmadığı kadar
Ne günüm ne yarınım var.
Kadim dostum yalnızlık
Ezelden beri
Bırakmadı ki elimi…