Bir sürü sevgilim var
Güneşin teninde, ayın yüzünde
Dağ çiçeklerinin açılmamış tomurcuklarında
Denizin mavi derinliklerinde
Atlı arabaların ağır ağır ilerlediği tozlu yollarda

Kır kahvelerinde okul önlerinde
Yapraksız mevsimlerde
Kaldırım taşlarında dolap içlerinde
Beni bekleyen

Asi bir nehir olmaya doğmuşum
Kan durmaz tutuşur damarlarımda
Kalamam uzunca hiçbir avuç kıvrımında

Şimdi sen gel otur karşıma
Unuttur düş ağrılarımı bana
Unuttur seslerini eski sevgililerimin
Yerleş yüreğimde sana ayrılan köşeye

Yasla başını omuz çukuruma
Pay et anılarımı yoksun bırakılmışlara
Tut çocukluğmun ellerinden
Büyük ve eski evlere götür
Kına koksun şafak vakitleri

Uzlaştır beni yarınımla
Kök salayım aşkın toprağına
Annem gibi seslen
Onun gibi saçlarımı okşa
Korkmayayım bir gün gideceğinden
Ansızın susacağından korkmayayım

Akıp yok olma yağmur oluklarında
Saklanma kuytusunda zamanın
Geçme sen...